ระดับการเปิดของ เครน ตัวตะขอเป็นตัวแปรสำคัญที่ส่งผลโดยตรงต่อความปลอดภัยและความน่าเชื่อถือของการยก. การวัดและการตรวจสอบระดับการเปิดที่แม่นยำนี้ถือเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าตะขอจะอยู่ในสภาพการทำงานที่เหมาะสม และสามารถรับน้ำหนักได้อย่างปลอดภัยโดยไม่เสี่ยงต่อความล้มเหลว.
วิธีการวัดระดับการเปิดของตัวตะขอเป็นกระบวนการที่เป็นระบบและแม่นยำ. ประการแรก, การทดสอบโหลดจะดำเนินการตามพิกัดโหลดที่ระบุบนป้ายชื่อขอเกี่ยว. นี่เป็นขั้นตอนพื้นฐานเนื่องจากเป็นการจำลองสภาพการทำงานจริงที่ตะขอจะต้องเผชิญระหว่างการทำงานปกติ. ผู้ผลิตจะกำหนดพิกัดโหลดโดยพิจารณาจากปัจจัยต่างๆ เช่น ความแข็งแรงของวัสดุ, ข้อกำหนดการออกแบบ, และการใช้งานที่ต้องการของตะขอ.
ในระหว่างการทดสอบโหลด, ภาระจะค่อยๆเพิ่มขึ้นเป็น 1.25 คูณโหลดที่กำหนดในลักษณะที่เพิ่มขึ้น. การเพิ่มขึ้นทีละน้อยนี้ช่วยให้ประเมินประสิทธิภาพของตะขอภายใต้ความเครียดได้อย่างควบคุมและแม่นยำยิ่งขึ้น. นอกจากนี้ยังเพิ่มความปลอดภัยเพื่อให้แน่ใจว่าขอเกี่ยวสามารถรับน้ำหนักเกินที่ไม่คาดคิดที่อาจเกิดขึ้นในสถานการณ์จริงได้. เวลาในการยกของน้ำหนักบรรทุกที่เพิ่มขึ้นนี้ไม่ควรน้อยกว่า 10 นาที. ระยะเวลาที่ขยายออกไปนี้จำเป็นเพื่อให้ตะขอยึดตัวภายใต้น้ำหนักบรรทุก และเพื่อให้มองเห็นการเสียรูปหรือการเปลี่ยนแปลงของระดับการเปิดที่อาจเกิดขึ้นได้ชัดเจน.
หลังจากการทดสอบการรับน้ำหนักเสร็จสิ้นและปลดตะขอออกแล้ว, คาลิปเปอร์ใช้วัดระดับการเปิดของตะขอ. คาลิปเปอร์เป็นเครื่องมือวัดที่มีความแม่นยำซึ่งสามารถกำหนดระยะห่างระหว่างจุดสองจุดได้อย่างแม่นยำ. ในกรณีนี้, ใช้สำหรับวัดระยะห่างระหว่างทั้งสองด้านของช่องเปิดตะขอ. จากนั้นค่าที่วัดได้นี้จะถูกนำไปเปรียบเทียบกับขนาดช่องเปิดเดิม. โดยทั่วไปขนาดช่องเปิดเดิมจะถูกกำหนดเมื่อขอเกี่ยวเป็นของใหม่หรือได้รับการตรวจสอบและทำเครื่องหมายเมื่อเร็วๆ นี้.
เมื่อใช้เบ็ดใหม่, สามารถใช้หมัดเพื่อทำเครื่องหมายหนึ่งอันที่แต่ละด้านของช่องเปิดตัวตะขอ. กระบวนการมาร์กนี้มีความสำคัญเนื่องจากเป็นจุดอ้างอิงสำหรับการวัดในอนาคต. ระยะห่างระหว่างเครื่องหมายเหล่านี้จะถูกวัดและบันทึกเป็นขนาดช่องเปิดเดิม. การวัดนี้ควรดำเนินการด้วยความระมัดระวังและแม่นยำเพื่อให้แน่ใจว่าค่าพื้นฐานมีความน่าเชื่อถือ.
เนื่องจากตะขอมีการใช้งานเมื่อเวลาผ่านไป, มันอาจจะสึกหรอ, การเสียรูป, หรือความเสียหายประเภทอื่นๆ. การติดตามการเปลี่ยนแปลงของระดับการเปิดถือเป็นสิ่งสำคัญในการพิจารณาว่าจำเป็นต้องเปลี่ยนตะขอเมื่อใด. หากการเสียรูปของระดับการเปิดของตัวตะขอเพิ่มขึ้น 15% เมื่อเทียบกับระดับการเปิดแบบเดิม, มันควรจะถูกแทนที่. นี้ 15% เกณฑ์จะขึ้นอยู่กับมาตรฐานอุตสาหกรรมและการพิจารณาด้านความปลอดภัย. การเกินเกณฑ์นี้บ่งชี้ว่าตะขออาจไม่สามารถรองรับน้ำหนักบรรทุกได้อย่างปลอดภัยอีกต่อไป และก่อให้เกิดความเสี่ยงที่สำคัญต่อความล้มเหลว.
ตัวอย่างเช่น, ลองนึกภาพสถานที่ก่อสร้างขนาดใหญ่ที่มีก เครน ใช้ในการยกของหนัก. ที่ เครน ตะขอต้องถูกใช้งานซ้ำและเกิดความเครียด, และต้องมีการตรวจสอบระดับการเปิดอย่างสม่ำเสมอ. หากไม่ได้รับการตรวจสอบและบำรุงรักษาเบ็ดอย่างเหมาะสม, อาจเกิดข้อผิดพลาดระหว่างการยกได้, นำไปสู่อุบัติเหตุร้ายแรงและความเสียหาย. โดยปฏิบัติตามวิธีการวัดและเกณฑ์การเปลี่ยนที่เหมาะสม, ทีมงานก่อสร้างสามารถมั่นใจในความปลอดภัยของคนงานและความสมบูรณ์ของโครงการก่อสร้าง.
นอกจากกระบวนการวัดผลแล้วนั้นเอง, สิ่งสำคัญคือต้องทำการตรวจสอบตะขอด้วยสายตาเป็นประจำ. มองหาสัญญาณของรอยแตกร้าว, สวมใส่, การกัดกร่อน, หรือความเสียหายประเภทอื่นๆ. ข้อบกพร่องที่มองเห็นได้ควรได้รับการตรวจสอบเพิ่มเติม และอาจต้องมีการตรวจสอบโดยละเอียดมากขึ้น หรือแม้แต่การเปลี่ยนตะขอ.
นอกจากนี้, การจัดเก็บและการจัดการตะขออย่างเหมาะสมก็เป็นสิ่งจำเป็นเช่นกัน. เมื่อไม่ได้ใช้งาน, ควรเก็บตะขอไว้ในที่แห้งและได้รับการป้องกันเพื่อป้องกันการกัดกร่อนและความเสียหาย. ในระหว่างการจัดการ, ควรระมัดระวังไม่ให้ตะขอตกหรือกระแทก, เนื่องจากอาจทำให้เกิดความเสียหายภายในซึ่งอาจไม่สามารถมองเห็นได้ในทันที แต่อาจส่งผลต่อประสิทธิภาพและความปลอดภัยได้.
สรุปแล้ว, วิธีการวัดระดับการเปิดของ a เครน ตัวตะขอเป็นส่วนสำคัญในการรับรองความปลอดภัยและความน่าเชื่อถือของการยก. โดยปฏิบัติตามกระบวนการตรวจวัดที่เป็นระบบและแม่นยำ, พร้อมด้วยเกณฑ์การเปลี่ยนที่เหมาะสมและแนวทางปฏิบัติในการบำรุงรักษา, เครน ผู้ปฏิบัติงานและเจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงสามารถมั่นใจได้ว่าตะขออยู่ในสภาพการทำงานที่ดีและสามารถรองรับน้ำหนักที่ออกแบบไว้ได้อย่างปลอดภัย. สิ่งนี้ไม่เพียงแต่ปกป้องชีวิตและทรัพย์สินของผู้ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการยกเท่านั้น แต่ยังมีส่วนช่วยต่อประสิทธิภาพโดยรวมและความสำเร็จของโครงการก่อสร้างและอุตสาหกรรม.
โพสต์ที่เกี่ยวข้อง:
